-
1 odwołać się
сов. do kogo-czegoобрати́ться, адресова́ться, апелли́ровать к кому-чемуodwołać się się do ministerstwa — обрати́ться в министе́рство
Syn: -
2 odwołać\ się
сов. do kogo-czego обратиться, адресоваться, апеллировать к кому-чему;\odwołać\ się się do ministerstwa обратиться в министерство;
● \odwołać\ się się do czyichś uczuć воззвать к чьим-л. чувствам+zwrócić się, zaapelować
-
3 odwołać się
1. покликатися;2. звернутися, апелювати; odwołać się od wyroku: скласти апеляційну скаргу -
4 odwołać się się do czyichś uczuć
воззва́ть к чьи́м-л. чу́вствам -
5 odwołać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odwołać
-
6 odwoływać się
-
7 odwoływać\ się
несов. do kogo-czego обращаться, адресоваться, апеллировать к кому-чему; ср. odwołać się+zwracać się, apelować
-
8 powołać się
-
9 powołać\ się
сов. сослаться -
10 адресоваться
odwołać się do, odwoływać się -
11 odwoł|ać
pf — odwoł|ywać impf Ⅰ vt 1. (skłonić do odejścia) to call- odwołać kogoś od stołu/do telefonu to call sb away from the table/to the phone- odwołać kogoś na stronę to call sb aside2. (zwolnić ze stanowiska) to dismiss- odwołać dyrektora ze stanowiska to dismiss a manager from his post- ambasador został odwołany the ambassador was recalled3. (anulować) to cancel- odwołać kurs autobusu/odlot samolotu to cancel a bus/a flight- odwołać przedstawienie/rozkaz/wykład to cancel a performance/an order/a lecture- odwołać alarm to call off an alarm- odwołaj to, co powiedziałeś take back what you said- świadek odwołał zeznania the witness has withdrawn his testimonyⅡ odwołać się — odwoływać się 1. (zaapelować) to appeal, to refer- odwołać się do sądu/sejmu/najwyższych władz to appeal to a court/the Seym/the highest authorities- odwołać się do profesora w sporze naukowym to refer to a professor in an academic dispute- odwołuję się do pani życzliwości I’m appealing to your kindness- spektakl odwołuje się do wyobraźni widza the performance appeals to the audience’s imagination2. (powołać się) to appeal, to invoke- odwołać się do czyichś uczuć/czyjegoś doświadczenia/rozsądku to appeal to sb’s feelings/experience/reason- odwołać się do dawnych praw/przywilejów to invoke old laws/privileges- odwołam się do przykładu… I will refer to the example of…The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odwoł|ać
-
12 odwoływać
impf ⇒ odwołać* * *(-uję, -ujesz); perf -ać; vt( usuwać ze stanowiska) to dismiss; ( ambasadora) to recall; (alarm, rozkaz, zajęcia) to cancel; (obietnicę, słowa) to retract, to withdraw* * *ipf.(= przywoływać do siebie)1. call; odwołać kogoś na stronę call sb aside.2. (= dymisjonować) dismiss; ( ambasadora) recall.3. (wykład, lot) cancel; (słowo, obietnicę) withdraw, retract.ipf.prawn.1. appeal; odwołać się do sądu appeal to the court; odwołać się od decyzji appeal from l. against a decision, lodge an appeal against a decision.2. (= przywoływać jakiś autorytet) refer (do kogoś/czegoś to sb/sth); (do uczuć, do rozumu, do doświadczenia) appeal ( do czegoś to sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odwoływać
-
13 zaapelować
глаг.• апеллировать* * *сов. 1. юр. апеллировать, подать апелляцию;2. do kogo-czego апеллировать, обратиться с призывом к кому-чему* * *сов.1) юр. апелли́ровать, пода́ть апелля́цию2) do kogo-czego апелли́ровать, обрати́ться с призы́вом к кому-чемуSyn: -
14 appeal
[ə'piːl] 1. vi ( JUR)wnosić (wnieść perf) apelację, odwoływać się (odwołać się perf)2. n ( JUR)to appeal (to sb) for — apelować (zaapelować perf) (do kogoś) o +acc
to appeal to sb for mercy — prosić (poprosić perf) kogoś o łaskę
* * *[ə:pi:l] 1. verb1) ((often with to) to ask earnestly for something: She appealed (to him) for help.) zwracać się2) (to take a case one has lost to a higher court etc; to ask (a referee, judge etc) for a new decision: He appealed against a three-year sentence.) apelować3) ((with to) to be pleasing: This place appeals to me.) podobać się2. noun1) ((the act of making) a request (for help, a decision etc): The appeal raised $500 for charity; a last appeal for help; The judge rejected his appeal.) apel, apelacja2) (attraction: Music holds little appeal for me.) urok• -
15 обратиться
глаг.• zainterweniować• zasięgnąć* * *(с просьбой, требованием) nagabnąć, (в какую-л. веру) nawrócić się, obrócić się, odwołać się, uciec się, wystosować, zagabnąć, zagadnąć, (в кого, во что) zamienić się -
16 arbitraż
m (G arbitrażu) Prawo arbitration U, mediation U- odwołać się do arbitrażu to go to a. call for arbitration- podjąć się arbitrażu to agree to act as arbitrator- sprawę rozstrzygnięto przez arbitraż the issue was settled by arbitration- □ arbitraż gospodarczy Prawo commercial arbitration* * *-u; -e; gen pl; -y; m* * *miGen. -y l. -ów prawn. arbitration, mediation; arbitraż międzynarodowy international arbitration; arbitraż walutowy ekon. foreign exchange arbitrage.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > arbitraż
-
17 апеллировать
глаг.• apelować• zaapelować* * *apelować, odwołać się, odwoływać się -
18 refer
[rɪ'fəː(r)]vtto refer sb to — ( book) odsyłać (odesłać perf) kogoś do +gen; (doctor, hospital, manager) kierować (skierować perf) kogoś do +gen
to refer the matter to — kierować (skierować perf) sprawę do +gen
to refer the task to — przekazywać (przekazać perf) zadanie +dat
Phrasal Verbs:- refer to* * *[rə'fə:] 1. past tense, past participle - referred; verb( with to)1) (to talk or write (about something); to mention: He doesn't like anyone referring to his wooden leg; I referred to your theories in my last book.) wspomnieć, przytoczyć2) (to relate to, concern, or apply to: My remarks refer to your last letter.) odnosić się3) (to send or pass on to someone else for discussion, information, a decision etc: The case was referred to a higher law-court; I'll refer you to the managing director.) skierować4) (to look for information (in something): If I'm not sure how to spell a word, I refer to a dictionary.) odwołać się•- referee2. verb(to act as a referee for a match: I've been asked to referee (a football match) on Saturday.) sędziować- reference book
- reference library -
19 przykła|d
Ⅰ m (G przykładu) 1. (wzór do naśladowania) example- przykład rodziców/nauczycieli the example of one’s parents/teachers- być dla kogoś przykładem to be an example to sb- brać z kogoś przykład to follow sb’s example- dawać dobry/zły przykład to set a good/bad example- iść za czyimś przykładem to follow sb’s example- stawiać kogoś/coś za przykład komuś to hold sb/sth up as an example for sb to follow- ukarać/nagrodzić kogoś dla przykładu to make an example of sb by punishing/rewarding them- świecić przykładem to give a. set a good example- przykład idzie z góry the example comes from the top2. (dowód) example, instance- przykład architektury gotyckiej/poezji romantycznej an example of Gothic architecture/Romantic poetry- przykład niekompetencji/arogancji an instance of incompetence/arrogance- odwołać się do przykładów to quote examples- posłużyć się przykładami to use examples- przytoczyć przykład na coś/poparcie tezy, że… to give an example of sth/to support the thesis that…- uzasadniać swoją tezę przykładami to quote examples to support one’s thesisⅡ na przykład part. for example, for instance- lubię delikatne kolory, na przykład lila albo rezedowy I like delicate colours, like (for example) lilac or pistachioThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przykła|d
-
20 instancj|a
f (G pl instancji) 1. Prawo sąd pierwszej instancji a court of first instance, trial court US- sąd niższej instancji a lower court- sąd wyższej instancji a higher court- sąd najwyższej instancji the supreme court2. przest. (organizacja) authority, body- odwołać się do wyższych instancji to appeal to a higher authority- urzędy gminne były najniższą instancją administracyjną w kraju local councils were the lowest administrative unit a. body in the country■ być ostatnią instancją to have the last a. final word, to be the final resortThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > instancj|a
См. также в других словарях:
odwołać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. odwoływać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odwoływać się – odwołać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwracać się do kogoś lub czegoś jako instancji rozstrzygającej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odwołać się do Sądu Najwyższego. Odwołać się do prezydenta. Odwoływać się do narodu. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odwołać — dk I, odwołaćam, odwołaćasz, odwołaćają, odwołaćaj, odwołaćał, odwołaćany odwoływać ndk VIIIa, odwołaćłuję, odwołaćłujesz, odwołaćłuj, odwołaćywał, odwołaćywany 1. «skłonić kogoś do odejścia skądś, wywołać z towarzystwa, wziąć na bok, przywołać… … Słownik języka polskiego
stawać się — ndk IX, staję się, stajesz się, stawać sięwaj się, stawać sięwał się stać się dk, stanę się, staniesz się, stań się, stał się 1. «przechodzić stopniowo w inny stan, w inną postać, zmieniać się w kogoś, w coś; zostawać czymś albo jakimś» Stać się… … Słownik języka polskiego
zaapelować — dk IV, zaapelowaćluję, zaapelowaćlujesz, zaapelowaćluj, zaapelowaćował, zaapelowaćowany 1. «zwrócić się do kogoś z apelem, wezwaniem, odezwą; odwołać się» Zaapelować do kolegów o pomoc. Zaapelować do społeczeństwa. ◊ Zaapelować do czyjegoś honoru … Słownik języka polskiego
odwołanie — n I 1. blm rzecz. od odwołać Odwołanie posła, wysłannika, przedstawiciela. Zarządzenie obowiązuje aż do odwołania. 2. lm D. odwołanieań praw. «zwrócenie się osoby nie akceptującej decyzji władz (sądowych, administracyjnych, dyscyplinarnych) do… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… … Słownik języka polskiego
powołać — dk I, powołaćam, powołaćasz, powołaćają, powołaćaj, powołaćał, powołaćany powoływać ndk VIIIa, powołaćłuję, powołaćłujesz, powołaćłuj, powołaćywał, powołaćywany 1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować» Powołać… … Słownik języka polskiego
założyć — dk VIb, założyćżę, założyćżysz, założyćłóż, założyćżył, założyćżony zakładać ndk I, założyćam, założyćasz, założyćają, założyćaj, założyćał, założyćany 1. «urządzić coś, zorganizować, zapoczątkować; zbudować» Założyć jakieś towarzystwo,… … Słownik języka polskiego
intuicja — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. intuicjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} niedokładnie umotywowane, lecz prawdopodobne zdanie o czymś; przeczucie, trafne spostrzeżenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaufamy pańskiej intuicji. Te intuicje wydają mi się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
